Dua (Yu. 15:7; 1Se. 5:17-19), övgü, şükran, tapınma, dilek ve Tanrı’ya bağımlılığın ifadesidir. Kutsal Kitap duanın imanlı için sürekli bir eylem olması gerektiğini işaret eder (1Se. 5:17). Dua en nihayetinde Tanrı’nın işlerine ve görkemine/niteliğine odaklanır; Tanrı’nın kim olduğu imanlının dua etmesinin nedenidir (1Yu. 5:14-15; Yu. 16:24; Yak. 4:2). Dua ruhsal savaşın önemli bir parçasıdır (Ef. 6:18-20). Dua biçimi (diz çökerek, ayakta durarak v.s) isteğe bağlı olup duanın içeriği Tanrı’nın karakterine ve iradesine uygun olmalıdır (krş. Pavlus’un ve Davut’un duaları). Kutsal Ruh ve Mesih’in başkâhinlik hizmeti, imanlıya dua yaşamında yardımcı olurlar (Rom. 8:26, İbr. 4:14-16). Tanrı imanlıları dua etmeye çağırır (Mez. 65:6). Alçakgönüllülük ve iman dua için gerekli olan niteliklerdir. Tanrı’nın isteğinin yeryüzünde gerçekleşmesi için dua eden imanlı, bir bakıma Tanrı adına mevcut duruma başkaldırmaktadır.
Kutsal Kitap ayetleri bibleserver.com web sitesinde yeni bir pencerede açılacaktır.
Kaynak: Açıklamalı Kutsal Kitap. (İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları, 2010) s. 1501.
Telif Hakları © 2010 Yeni Yaşam Yayınları. İzin ile kullanılmıştır.